بیداری موزه در جشن تولد یکصد و بیست و چهار سالگی نیما یوشیج در خانه ی دزاشیب
بیداری موزه در جشن تولد یکصد و بیست و چهار سالگی نیما یوشیج در خانه ی دزاشیب
آفتاب طلایی بتابید بر سر ژاله ی صبحگاهی. ژاله ها دانه دانه درخشند همچو الماس و در آب، ماهی بر سر موج ها زد معلّق. از نیمه شبی که آن کودک یوشی در خانه ی اجدادی اش متولد شد، یکصد و بیست و چهار سال می گذرد. پدرش ابراهیم خان و مادرش طوبی خانم، نام علی را برایش انتخاب کردند. اما او در اولین کتابش با عنوان «قصه ی رنگ پریده، خون سرد» نام نیما را برای خود برگزید و بعدها نام نیما یوشیج را در شناسنامه اش به ثبت رساند. از افسانه گذشت و با گذر از ققنوس و مرغ آمین و شعرهای فراوانش، ققنوسی دیگر شد تا با نگاهی نو، زبانی زنده و شکلی جدید شعر دیرسال سرزمینش را حیاتی نو ببخشد و زلالی چشمه سارش را به فرزندان معنوی اش بنوشاند. از ویژگی های جشن تولد امسال، مرمت و آماده سازی خانه ی نیما در خیابان دزاشیب تهران و ایجاد خانه موزه ای ست تا بتوان علاوه بر موزه ای که در خانه اجدادی شاعر در روستای یوش برپاست، این خانه را به مامنی برای شناخت نیما و شعر نوین ایران اختصاص داد. اقدام گرانقدری که پس از سالها پیگیری و تلاش دوستداران نیما، شاعران، هنرمندان، خبرگزاری ها، مدیران، نمایندگان و مسئولان فرهنگدوست با دستور جناب آقای دکتر حناچی، شهردار وقت شهرداری تهران خریداری و توسط سازمان زیباسازی مرمت و تجهیز شد. بی شک مجال نامبردن از یکایک همراهان مهربانی که برای جلوگیری از تخریب این خانه، حفظ و مرمت آن تلاش نمودند، امکان پذیر نیست. امیدواریم تا مدیریت محترم سازمان زیباسازی جهت تجهیز شایسته و نمایش آثاری که پس از شصت و دو سال خاموشی شاعر باقی مانده است، اقدامی درخور نماید و این موزه به مکانی پویا و فعال تبدیل شود. همجواری خانه موزه نیما یوشیج با خانه موزه جلال آل احمد و سیمین دانشور، شایستگی آن را دارد تا خیابان دزاشیب به عنوان محور فرهنگی شعر و ادبیات معاصر مورد توجه و بازدید گردشگران فرهنگی از سراسر جهان باشد. حالا نیمای میزبان در خانه اش تنها نیست و حضور دوستدارانش، حیاتی دوباره و شورانگیز برای این خانه خواهد بود. یادش و راهش گسترده تر باد.
مطالب مرتبط