نیما یوشیج

بیست و یکم آبان روز ملی شعر نوین ایران گرامی باد

بیست و یکم آبان روز ملی شعر نوین ایران گرامی باد

22 آبان 1395 محمد عظیمی

یکصد و بیست و شش سال از تولد نیما یوشیج، پدر شعر نوین ایران گذشته است. 

بزرگمردی که همچنان زنده است و در تاریخ شعر و ادبیات ایران نورافشانی می کند.

نیما برخلاف شاعران مقلد عصر خود، معتقد بود که «شعر نه میوه ی زندگی، بلکه میوه و آینه ی هستی بزرگتری است. به همان اندازه که علم پرده از روی حقایق این عالم برمی دارد، شعر خوب هم زیبایی های مکتوم و غیرمکتوم را به روی پرده می آورد» و براین اساس بود که نگاهی تازه را در شریان خسته ی شعر ایران دواند و زندگی هنری و هنر زندگی را معنایی دوباره بخشید.

در شصت سالی که از خاموشی نیما می گذرد، بخش فراوانی از آثار مهم او به همت زنده یاد سیروس طاهباز منتشر شد و همچنان آثار منتشر نشده ای از ایشان وجود دارد که شایسته است پس از گذر این همه سال، در دسترس همگان قرار گیرد.

دغدغه های فراون فرزندان معنوی نیما یوشیج برای معرفی شایسته ی این شاعر جهانی همچنان ادامه دارد و مسئولینی که موظف به حفظ و اشاعه و نگهداری از نشانه های زندگی، شعر و دیگر آثار نیما هستند، هنوز به وعده های خود عمل نکرده اند.

بیش از چهار هزار برگ از دست نوشته های نیما در سال 1373 توسط فرزندش به فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی ایران فروخته شد و هنوز در اختیار پژوهشگران و اهالی شعر و ادب قرار نگرفته است. 

فرزند نیما با نگهداری بخشی از اسناد و سوداگری در چاپ چند باره ی آثار و دستکاری فاحش در اشعار، یادداشت ها و دیگر آثاری که قبلاً توسط زنده یاد سیروس طاهباز منتشر شده بود، کاری جز خدشه دار کردن و سردرگمی پژوهشگران و علاقمندان به ادبیات و شعر نوین ایران نداشته است.

خانه ی اجدادی نیما در روستای یوش استان مازندران در اختیار میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قرار دارد و از عنوان موزه ای که بر سر درش نصب شده است، دارای تنها چند سند و لوازم زندگی شاعر است و شایسته نامگذاری به عنوان موزه صنایع دستی می باشد. متاسفانه متولیان میراث فرهنگی، بیشتر به فضای کالبدی بنا توجه داشته و چنان که شایسته است، کارکرد ادبی و پژوهشی ندارد.

خانه ی نیما یوشیج در منطقه دزاشیب تهران هم که به همت دکتر حناچی، شهردار وقت تهران خریداری و مرمت و مدیریت آن به سازمان زیباسازی واگذار شده است، تنها توانسته است نسبت به مرمت بنا اقدام نماید و علیرغم وعده های مکرری که توسط مدیران وقت داده شده است، هنوز به موزه تبدیل نشده است.

خانه موزه ها به علت مکان سکونتگاهی شخصیت های بزرگ، از جایگاه و حرمت ویژه ای برخوردار بوده و در هماهنگی زندگی و هنر کسانی که عمری در آن مکان زیسته اند، نقش بزرگی در انتقال موثر در شناخت جایگاه آن شخصیت دارد.

خانه موزه ی جلال آل احمد و سیمین دانشور که به شایستگی نگهداری شده و در همسایگی خانه ی نیما یوشیج قرار داد، نشانه ی بارزی از یک مکان فرهنگی ـ ادبی بوده و انتظار می رود تا سازمان زیباسازی در جایگاه مسئول یک مکان ارزشمند ادبی، نسبت به تجهیز خانه ی نیما اقدام نموده و شعر و هنر این شاعر بزرگ را در این مکان، برای علاقمندان و رهروانش جاری سازد.