(چراغ شعر نوین ایران را با شناخت و درک آثار نیما یوشیج پاسداری کنیم.)
زادروز تولد پدر شعر نوین ایران در 21 ابان ماه هر سال فرصتی دیگر برای بازخوانی زندگی هنر مردی که به تنهایی بار عظیم شعر دیرسال ایران را به منزلی نو رساند تا چشمه ای که در فراز و نشیب عمر خود، تن به بازگشت داده و زلالی اش را از پس تکرار فراموش کرده بود، به سفره های پاک رفیع ترین قله ی سوده به آسمان ایران متصل نماید. نیما یوشیج نه تنها به مثابه ی یک شاعر نواندیش، بلکه به عنوان متفکری جامع در ادبیات ایران و دارای آگاهی و اثر در شاخه های مختلف ادبیات، هنوز به شایستگی معرفی نشده است. آثار فراوانش به دلیل تعلل ها، خودخواهی ها و مناقشات از دسترسی آسانی برخوردار نیست. باتوجه به زحمات فراوانی که زنده یاد سیروس طاهباز در دسته بندی و نشر آثار نیما انجام داد و بخش عظیمی از زندگی اش را وقف این خدمت خودخواسته کرد، هنوز آثاری از این بزرگمرد یوشی به چاپ نرسیده است. متاسفانه زمانه ی کجمدار نخواست تا دکتر محمد معین به عنوان وصی آثار نیما بتواند این ارث را به اهلش بسپارد و امروز در دام ادعاهای پوچ و عمل نااهل گرفتار آمده است. پس از 119 سال از تولد نیما و 57 سال خاموشی هنوز مراکز آموزش و دانشگاه های کشور به درک تام حقانیت شعر نرسیده اند و تنها شعری و کتابی در میان دروس فراوان رشته های ادبی اختصاص به شعر نو دارد. علیرغم ثبت نام نیما در فهرست مشاهیر جهان هنوز دولت های مدعی فرهنگ و متولیان آن، اقدام به ثبت روزی بنام نیمای بزرگ در تقویم سراسری ننموده اند. خانه و موزه ی نیما هنوز شایسته ی جایگاه رفیع شعر نشده است. هنر نیما ایجاد نگاهی نو و تازه به جهان و اشیاء در ساحت شعر بود و منتظر می مانیم تا به قول خودش، کوران این سرای به روشنای نور آگاهی برسند و جهان ادبیات معاصر ایران در خوانشی دوباره رازهای نامکشوف این فرزانه ی خردمند را دریابند. محمد عظیمی
مطالب مرتبط